Einde oefening #217

Eigenlijk is het een raar : eind januari schreef ik hier en op proteqblog.nl mijn -nu- eennalaatste post op dit blog. En toen stopte ik bijna een maand lang.

Dat was niet leuk om te doen. Ten eerste omdat ik weet dat er een aantal trouwe lezers zijn van dit blog, die ineens geen dagelijks bericht meer kregen zonder duidelijke reden.

Ten tweede omdat het posten in mijn dagelijkse ritme ingebrand was: meestal om een uur of elf 's avonds ging ik vertwijfeld op zoek naar een onderwerp waarover ik kon schrijven. Meestal duurde dit een klein uur, waarna ik de hond eindelijk uit kon laten, de sterren kon bekijken en met een kleine teug frisse lucht in de longen in mijn matras weg kon zakken.

Eind januari had ik dus ineens niets meer te doen 's avonds. Mijn hond door het dolle heen en ik ernstige afkickverschijnselen. De krant drie keer gelezen en andere bezigheidstherapie gedaan, net zolang tot het weer een uur of 12, 1 was en ik met goed fatsoen naar mijn mandje kon gaan.

Nu, een maand later, is de verslaving geheel verdwenen. En dus is het tijd om te zeggen dat ik ophou met schrijven voor het Proteqblog. En ophoud met werken voor Proteq. De reden hiervoor is eenvoudig: wij wilden allebei wat anders. Gelukkig hebben we dat gerealiseerd in goede harmonie, dus dat was erg prettig.

Dat betekent voor mij dat ik nu eindelijk een ambitie van 7 jaar ga realiseren en ik mijn eigen bedrijf ga starten. Dat betekent dus ook dat ik met goed fatsoen niet door kan gaan met schrijven voor en over Proteq.

Ik wil je en jullie erg bedanken voor het meedoen aan het experiment van de afgelopen 217 posts : dat jullie dit lazen was al leuk, maar dat ik commentaar en tips kreeg was helemaal fantastisch. Proteq wil ik erg bedanken voor de durf om mij de gelegenheid te geven zonder censuur over het bedrijf te schrijven - ik hoop dat het aangetoond heeft dat het mogelijk is om over een verzekeraar te schrijven, zonder dat dit tot ernstige rellen gevolg geeft ;-D

Hartelijk dank en tot ziens of lezens,

Ewout Wolff.