Terug op het fort

Tjonge, die zonneschijn hadden we beter moeten regelen, deze kerstdagen. Het mag wat vrolijker, KNMI ! Geen sneeuw deze keer dus, maar wel veel warmte aan de binnenkant van de huizen. Geen geglibber naar schoonfamilies, waardoor elk jaar van die betreurenswaardige berichten in de krant zijn. Een voordeel van de opwarmende aarde, laten we het daar op houden.



Wel opvallend trouwens : als je eerste en tweede kerstdag met de auto rijdt - in bijna alle auto’s zitten tenminste twee en meestal meer mensen. Met meer of minder chagrijn achter het stuur.

Mijn kerst was heerlijk, maar elk jaar van korte duur - je stapt in het feestgedruis op vrijdagavond en je knalt er weer dinsdagavond uit. Toch niet voldoende om de romantiek die het feest moet hebben, echt op te pikken. Volgend jaar maar meer nagesynchroniseerde Amerikaanse zwijmelfilms uit de jaren ‘40 bekijken - geeft instant Kerst-gevoel.

En nu ? Terug op het fort, hoewel het aantal collega’s hier tot op het minimum is gedaald. De verlichting doet het niet op de gangen en bij het koffieapparaat. Een poging de sfeer nog even te verlengen ? Verder struikel je bij de ingang over de verlate kerstcadeaus. Wel aardig, voor de achterblijvers. Maar ook in Heerhugowaard patrouilleert de politie deze dagen met blaastesten, dus dan doen we maar ’s avonds.

Het fort wordt goed bewaakt.